นิทานน้อย สอนใจ.....คาดไม่ถึง.....(ไม่ใช่ว่าเข็มขัดสั้นนะ)

 คาดไมถึง ?.........!

หนูตัวหนึ่ง แอบมอง รอดรอยแตกของกำแพง

เพื่อดูว่า ... ชาวนา กับ ภรรยา แกะห่ออะไร ?

" จะเป็นอาหารอะไรหนอ ? เจ้าหนูสงสัย !!! "

มันแทบล้มทั้งยืน เมื่อรู้ว่า สิ่งนั้นคือ ... กับดักหนู ...

มันจึงวิ่งหัวซุกหัวซุน ไปที่ทุ่งนา แล้วส่งเสียงร้องเตือน

" มีกับดักหนูอยู่ในบ้าน ! " " มีกับดักหนูอยู่ในบ้าน ! "

แม่ไก่ร้องกุ๊กๆ และ คุ้ยเขี่ยไปมา มันผงกหัวขึ้นแล้ว พูดว่า ...

" นี่คงเป็นเรื่องเศร้าสำหรับเธอ แต่มันไม่มีผลอะไรกับฉันหรอกนะ อย่ามากวนใจกันเลย "..



เจ้าหนูรีบวิ่งไปหาหมูแล้วบอกมันว่า ... " มีกับดักหนูอยู่ในบ้าน ! มีกับดักหนูอยู่ในบ้าน ! "

หมูเห็นอกเห็นใจแต่ ก็พูดว่า ...

" ฉันขออภัยนะเจ้าหนู แต่ฉันคงทำได้แค่สวดมนต์เท่านั้น ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันจะสวดมนต์ให้เธอด้วย "


 เจ้าหนูรีบวิ่งไปหาวัว และพูดว่า ... " มีกับดักหนูอยู่ในบ้าน ! " " มีกับดักหนูอยู่ในบ้าน ! "

วัวตอบว่า ... " โธ่ ! คุณหนู ฉันก็เสียใจด้วยนะ แต่มันไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับฉันนี่ "


ดังนั้น ... เจ้าหนูจึงวิ่งกลับบ้าน นอนลงอย่างเศร้าใจเหลือเกิน ที่จะต้องเผชิญหน้ากับกับดักหนูเพียงลำพัง

กลางดึกคืนนั้น เสียงหนึ่งดังกึกก้องไปทั้งบ้าน ฟังเหมือนเสียงกับดักหนู ได้จับเหยื่อของมันได้แล้ว

ภรรยาของชาวนา รีบรุดไปดูว่า อะไรที่ถูกจับ ?

ในความมืดนั้น เธอมองไม่เห็นว่า มีงูพิษ ถูกกับดักนั้นหนีบหางเอาไว้

งูกัดภรรยาของชาวนา ชาวนาจึงรีบพาเธอ ไปส่งโรงพยาบาล ตอนกลับบ้านพิษไข้ยังสูงอยู่

ใครๆก็รู้ว่า เราต้องพยาบาลคนป่วย ด้วย ... ซุปไก่

ดังนั้น ชาวนาจึงหยิบขวาน เดินไปที่ ทุ่งเพื่อหาวัตถุดิบของซุป

ทานซุปไก่แล้ว แต่อาการป่วยของภรรยาก็ยังไม่ดีขึ้น

เพื่อนฝูง และ เพื่อนบ้าน ต่างมาเยี่ยมดูใจ

เมื่อแขกเหรื่อมาบ้าน จึงต้อง หาอาหารมาเลี้ยงพวกเขา

ชาวนา จึงฆ่า ... หมูซะ

ภรรยาก็ยังไม่หายป่วย และ ในที่สุดได้ ... ตายลง

ผู้คนมากมายต่างมางานศพของเธอ ชาวนาจึงต้องฆ่าวัว เพื่อเอาเนื้อมาเลี้ยงแขก

เจ้าหนู มองรอด รอยแตกของกำแพง ด้วย ... ความเสียใจสุดแสน


* คราวหน้าหากคุณรู้ว่า ... ใครสักคนกำลังเผชิญกับปัญหา และคิดว่าไม่เกี่ยวกับคุณสักหน่อย

จำไว้นะว่า ... เมื่อพวกเราคนใดคนหนึ่งถูกคุกคาม เราทุกคนล้วนตกอยู่ในอันตราย !

เพราะ ... ทุกคนล้วนเกี่ยวพันกัน อยู่ในหนทางการเดินทาง ที่เรียกว่า " ชีวิต "

เราควรต้องคอยดูแลกันและกัน และพยายามให้กำลังใจอีกคนเข้าไว้

จงบอกต่อข้อความนี้ ให้แก่ คนที่เคยช่วยคุณ

และบอกให้เขารู้ว่า เขาสำคัญต่อคุณขนาดไหน ?

จำไว้เถอะ เราแต่ละคน ก็คือ ด้ายเส้นสำคัญบนผืนพรมของผู้อื่น

นั่นเป็นเหตุผล ที่ชีวิตของเราถูกถักทอเข้าไว้ด้วยกันไงล่ะ




Cr. เครดิตนี้ ไม่รู้จะยกให้ใคร เค้าส่งมาให้ทางไลน์จ้าา ก็ขอขอบคุณไว้ตรงนี้นะคะสำหรับผู้ที่แต่งบทความนี้มาเผยแพร่ให้แก่ปุถชน ในช่วงที่มีรอยแตกแยกของสัมคม ขอบคุณมากๆค่ะ